جام ملت های آسیا 2015، هرچقدر با پیروزی های ایران شیرین شده باشد، باز هم همراه شده با تلخی تند اتفاقاتی که در نگاه اول و از روی هلهله و شادی و شاید اندکی تعصب، شیرین به نظر بیاید. اما کمی که به آن خیره شوی، کمی که در تنهایی به آن بیاندیشی، تلخ است و بس.

ای صفحه نخست یکی از پرسابقه ترین روزنامه های کشور ماست:

بله له اش کن. چرا؟ چون امروز می توانستند به بازی کثیف روی بیاورند و با یک مساوی از زمین خارج شوند، اما 90 دقیقه مردانه مبارزه کردند و پیمان یوسفی هرچقدر سعی کرد تا انگ ضد فوتبال را به آنها بچسباند، موفق نبود. چون ناراحتیم. اصلا چون زندگی آن ها لوکس است ولی مال ما نه. چون آنها پول نفت دارند، پیشرفته شده اند، تحریم نیستند. اصلا چون دوستشان نداریم. همین و بس.

اصلا چرا دوستشان نداریم؟ چون اعراب به ما آموختند که به صفحه رسمی جام ملت های آسیا در اینستاگرام لشگر کشی کنیم و تا می توانیم به تک تک کشور های عرب زبان توهین کنیم. چون ما نژاد برتر هستیم. مگر نمی دانید این اعراب بودند که ما را گول زدند تا به پیج مسی و رونالدو و زایتسف و حتی همین علیرضا حقیقی خودمان برویم و عقده های زندگی مان را با فحش به ناموس آن ها خالی کنیم. اعراب به ما یاد دادند که در تک تک شبکه های اجتماعی همدیگر را مسخره کنیم. بازیکن تیم رقیب را به باد فحش بگیریم. چه ایرانی باشند چه خارجی. اعراب به ما آموختند شب و روز به یکدیگر تهمت بزنیم و دروغ بگوییم. به ما یاد دادند کودکان افغان را تحقیر کنیم. مدرم افغانستان و پاکستان را تحقیر کنیم.  اما ما چه کردیم؟

ما همه این کارها را انجام دادیم. کاری که هیچ کدام از اعراب یک بار هم انجام ندادند. پس به خود انها هم فحش می دهیم. اصلا توهین می کنیم چون دلمان می خواهد. و باز هم چون نژاد برتر هستیم. فرهنگ 7000 ساله ازآن ماست و آنها هستند که پول پرستند. آنها جلوی پیشرفت ما را گرفته اند. آنها هستند که بی فرهنگ هستند. ما اسطوره های فرهنگیم! و این ها نمادهای ما هستند.

عکس زیر خوب خاطرمان هست. همان شبی که استقلال در امارات با الشباب دیدار داشت و حنیف عمران زاده به آنها درس فرهنگ داد. چقدر ما خوبیم. مگر نه؟

گاهی اوقات اعراب باید خجالت بکشند. ما را ببینند که چقدر مودبیم. اصلا آن ها نژاد پرستند. ان ها قبل از شروع جام ملت ها توطئه کرده بودند تا در گروه سوم که سه تیم عربی هست، ایران را حذف کنند.اما ما تمام برنامه های آن ها را نقش بر آب کردیم. ما اصلا نه توهم توطئه داریم و نه چیز دیگر. همه این ها هست، فقط مدرکی برای اثباتش نداریم.  اما خودمانیم، واقعا روز به روز خراش های روی تنمان بیشتر نمی شود؟ خودزنی نمی کنیم؟

تلخ است نه ؟ به کامنت ها دقت کنید. از همین طرفداری گرفته تا وبسایت های دیگر و شبکه های اجتماعی؛ جدا از اعراب، این چین چشم بادامی، این کره ای های پر مدعا، ای ژاپنی های ...! کاش می شد برای ما جام ملت ها را با یک تیم برگزار کرد و آن هم خودمان باشیم. داستانمان شده شبیه همان شخصیت دیکتاتور و مسابقه دو و میدانی معروفش. اگر به ما باشد، هیچ کشور عربی حق  شرکت در این جام را ندارد. در فوتبالی که شعار نخست این روزهای آن، نه به نژاد پرستی است، مایی که ادعای فرهنگ و تمدنمان گوش جهان را کر کرده، ما از آلمان ایتالیایی که مهد نژاد پرستی بوده اند هم بدتر شده ایم. کاش به خودمان بیاییم!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: